პურის ცხობა თავიდან ალბათ გეგის გამო დავიწყე. პატარაობიდან უყვარს, არადა ჩემთვის თეთრი პური და შაქარი საწამლავის ტოლფასია. ვიცი, ბოლომდე ვერ ავიცილებ, მაგრამ ძიებას კი შევუდექი გაუმჯობესებისთვის და გზად ბევრჯერ გავოცდი. თურმე სხვადასხვა ჯიშის ხორბალს განსხვავებული გემო და არომატი აქვს. თურმე მსოფლიოში ცნობილი 27 სახეობიდან 14 საქართველოში გვხვდება (5 მათგანი საქართველოს ენდემია). და ზოგადად, საქართველოში წარმოდგენილიაო ხორბლის გვარში არსებული ყველა გენომი. თურმე ქართული უძველესი ჯიშები მდგრადია სხვადასხვა დაავადების მიმართ და ქიმიური სასუქით და ფუნგიციდით ავსება არ სჭირდება, როგორც თანამედროვე გამოყვანილ ხორბალს. თურმე ზოგ ბიო ფერმერს და ასოციაციას უკვე გაშენებული აქვს ძველი სახეობები და მათ გადარჩენას ცდილობს. უცხოურ საიტებზეც კი გადავაწყდი წითელი დოლის და ზანდურის თესლს, რადგან მათაც მოსწონთ “საუცხოო გემო და…

ყოველთვის მენანებოდა სამზარეულოს ნარჩენების გადაყრა, მით უმეტეს თუ ნატურალური პროდუქტისგან იყო. რატომ უნდა დალპეს სადმე შეფუთული, როცა შეიძლება მიწა გაამდიდროს. ერთი დიდი პრობლემაა: გაცილებით ნელა იშლება, ვიდრე ვაგროვებ. ბოლო პერიოდში რამდენიმენაირად ვცადეთ კომპოსტის გაკეთება. კომპოსტირების მთავარი პრინციპი აზოტისა (ნედლი პროდუქტები) და ნახშირბადის (მიწა, ხმელი მასალა, ა.შ) ბალანსის დაცვაა. თუ აზოტი ძალიან აღემატება, ლპობის საშიშროება იზრდება. თუ ნახშირბადია მეტი, დრო ძალიან იწელება. ასევე ჰაერი კარგად უნდა უვლიდეს, დრო და დრო შეიძლება ამოერიოს ამ მიზნით. ეზოში ასეთი კომპოსტის გაკეთება შედარებით მარტივია, ვიდრე აივანზე. ჩვენ ბოლოს უზარმაზარი ქოთანი დავხვრიტეთ და ის დავდგით, მაგრამ ვერასდროს დავიცავი ბალანსი. აღმოჩნდა, რომ 60 ლიტრიან საკომპოსტეს კინაღამ ორ კვირაში ვავსებ და შემდეგ რამდენიმე თვე სჭირდება მის დაშლას. თანაც…